nieuws
Een prachtige pontificale Hoogmis ...
28-01-2018
Het voelde als een thuiskomen
Een grote delegatie uit onze parochie, circa 20 mensen, was hiervan getuige. En terwijl de bisschop, na een warm welkom door pastoor Scheepers, in zijn overweging een pleidooi hield voor een blijvende, open en toegankelijke houding voor de woorden van God, pinkten verschillende parochianen een traantje weg want het voelde als 'een thuiskomen'...
Velen hebben bij de koffie een en ander bewonderd en sommige mensen vertelden ons dat het hen de indruk geeft dat dit hoogaltaar er altijd al heeft gestaan. Een mooier compliment kunt je niet krijgen... Met een vredig en vreugdevol gemoed gingen wij dan ook tegen de klok van twee uur huiswaarts. De Maria Presentatiekerk in Asten is dagelijks geopend zodat u zelf dit prachtige kunstwerk, bij gelegenheid, kunt gaan bewonderen...
Met vreugde begroet ik u, Mgr. De Korte. Wat fijn dat u vandaag in ons midden bent! Welkom in onze prachtige kerk die al 120 jaar beeldbepalend is, hier in Asten!
Welkom pastoor Grubben, samen met de parochianen uit Boxtel.
Welkom aan onze weldoeners, bouwers en sjouwers.
Het Jozefkoor en Jorisgilde.
Welkom beste parochianen; welkom lieve mensen van onze Goede God.
Vandaag hangt aan onze kerk de vlag uit. Want het is feest!
Vol trots sturen we in onze parochie foto’s rond met het nieuwe hoogaltaar. Ook Facebook en internet staan er al vol mee. “Staat hij niet prachtig, alsof hij er altijd gestaan heeft” is een kreet die je vaak hoort. En daar doe ik natuurlijk ook aan mee. Maar.. tegelijkertijd beseffen wij hier in Asten ook heel goed dat in Boxtel de heilig Hartkerk heeft moeten sluiten. Dat heeft het nodige verdriet en tranen gekost.
Het verstand zegt dat het niet anders kon om de kerk te sluiten; maar het hart is bij velen nog niet zover.
Toch ervaren veel mensen, zo heb ik gehoord, het als een grote troost om te weten dat het prachtige hoogaltaar hier in onze kerk een nieuwe bestemming heeft gevonden en dat het ook in de toekomst voor de eredienst, de dienst aan God en mensen bij vreugde en verdriet, bij lief en leed, bestemd zal blijven.
In al die eeuwen zijn mensen zo –in allerlei omstandigheden- rond het altaar samengekomen om de eucharistie te vieren en zo Jezus te gedenken en er kracht en troost uit te putten voor alle momenten van hun leven: bij vreugde en verdriet, bij geluk en tegenslag.
Iedere tijd in de afgelopen eeuwen heeft zo zijn eigen accenten gehad, zijn eigen gebruiken en ideeën. En in iedere periode groeiden er ook weer nieuwe inzichten.
Het oude hoogaltaar werd in de zestiger jaren afgebroken en onze kerk onderging de nodige verbouwingen. Steeds meer beseffen we dat de Heer weer het centrum van ons biddend samenzijn moet worden. Dat de Heer niet in een hoekje weggestopt moet worden; maar dat Hij het fundament is van ons gelovig leven.
Wat in de Heilig Hartkerk van Boxtel rond dit hoogaltaar begon wordt bij ons nu voortgezet. Ik hoop dat we bij allerlei omstandigheden, bij vreugde en verdriet, bij geluk en tegenslag, van zondag tot zondag, in het breken van het brood de gekruisigde en Verrezen Heer mogen herkennen in ons midden. Dat dit altaar, als bewaarplaats van De Allerheiligste, mag aanzetten tot verzoening en vrede en tot daden van barmhartigheid en gerechtigheid.
Dan is het verdriet in Boxtel niet zonder zin geweest en geeft de vreugde in Asten ons goede moed!
We bidden in dit uur voor de parochie Boxtel; voor de Franciscusparochie – bijzonder hier in Asten – en ik nodig onze bisschop uit om ons voor te gaan in deze Eucharistie.
Meer informatie:
Als gegoten...
