nieuws
Sacramentszondag....
26-05-2018
'Ik ben altijd bij jullie!'
‘Kon ik nog maar even bij je zijn, kon ik nog maar even met je praten...’, zo begint een lied van de Nederlandse zanger Gordon dat hij zingt na een verbroken liefde. En velen zingen dit dan luidkeels, al dan niet in een kroeg, mee...omdat ze het gevoel herkennen vanuit hun eigen ervaring. Jezus echter zegt: ‘Zie, Ik zal alle dagen met jullie zijn tot aan de voleinding van de wereld.’ Het zijn deze woorden van een verzoende liefde die er toe doen vandaag. En ze worden door de geschiedenis van de Kerk ook met regelmaat bevestigd onder meer in de Eucharistische wonderen, inmiddels al meer dan 150...Hosties die niet vergaan, in vlees veranderd zijn of waar bloed uit komt maar ook hosties die niet aangetast worden als ze door het vuur zijn gegaan zoals bij het bekende wonder in Amsterdam dat ieder jaar nog herdacht wordt tijdens de Stille Omgang. Het meest recente wonder dateert van 2013 uit Legnica in Polen. Jezus is werkelijk midden onder ons aanwezig in de dagelijkse Eucharistie of de Aanbidding van het Allerheiligste. Ze is de grootste gave en genade van God waarvan wij mensen maar nauwelijks de grootsheid lijken te beseffen….
In het boek Exodus of de Uittocht uit de slavernij uit Egypte wordt het Oude Verbond, na instemming en ten overstaan van het volk Israël gesloten, door de man Gods, Mozes. Hij zegent het voor God opgerichte altaar, het Verbondboek en het volk met het bloed van de geslachte en geofferde stieren. Dit gebeuren past in die tijd en de omgeving waarin dit alles plaatsvindt maar het wijst ook vooruit naar de toekomst waarover in de brief aan de Hebreeën wordt gesproken. Jezus, de mens geworden zoon van God, brengt als de eeuwige Hogepriester een eenmalig en grootser offer, niet door het offeren van bokken en stieren maar door de gave van zijn eigen leven. Het is dit bevrijdende en heiligende offer dat vandaag centraal staat in het Evangelie. Desalniettemin volgt Jezus op de vooravond, op Witte donderdag bij de instelling van de Eucharistie, het aloude Pesach-ritueel van de Uittocht uit Egypte met dien verstande dat Hij nu zelf het offerlam is dat aangeboden wordt ter bevrijding…
De apostel Johannes gebruikt in de befaamde ‘Broodrede’ van Jezus in het Evangelie de woorden: ‘Het brood dat Ik u zal geven is mijn vlees ten bate van het leven van de wereld’. Het zijn andere woorden dan wij bij de Evangelist Marcus horen maar zij zijn evenzeer Eucharistisch van aard en hebben dezelfde betekenis...In beide gevallen zijn zij echter voor ons mensen moeilijk te begrijpen en te vatten want zij hebben een diepe en mystieke betekenis die alleen door middel van geloof te doorgronden zijn. En voor velen onder ons zij niet aanvaardbaar want ze zijn te ‘gruwelijk’ immers zoiets kan en mag een vader zijn zoon, ook God niet, niet aandoen….En toch gaat het hier om de waar gebeurde levensgave van de Zoon van God.
Laten we eens terugkijken naar de geboorte van Jezus als een weerloze en kwetsbare baby die niet alleen aanbeden wordt door de herders en de wijzen maar die ook al heel snel met zijn ouders moet vluchten omdat koning Herodes het kind vervolgt. Een aantal jaren leven zij in ballingschap in Egypte. Is dat de zoon van God, de beloofde Messias vroegen en vragen mensen zich af…? God heeft er echter voor gekozen om zijn Zoon zo onder ons te laten komen. En dan nu terug naar het moment van het Laatste Avondmaal. God kiest er voor om onder de eenvoudige gedaante van een stukje brood, dat de levensgave van Jezus op het kruis in vlees en bloed uitdrukt, onder ons aanwezig te zijn en te blijven...Opnieuw stellen velen onder ons de vraag ‘Is dat echt onze God?’ En opnieuw is het antwoord een eenduidig, ja…! In beide gevallen komt het echter aan op geloof.
Tot slot. In mijn tijd op de Bossche priesteropleiding zag ik ooit tijdens de Aanbidding van het Allerheiligste, de gekruisigde Heer op de hostie staan. Achteraf gezien was dat heel gewoon, het is namelijk er in verwerkt, maar het veroorzaakte bij mij een diepe verwondering en eerbied voor de werkelijk aanwezige Heer in dit stukje brood. Een soortgelijke ervaring had ik als pas aangestelde acoliet bij een Eucharistieviering in dezelfde kapel van het seminarie, toen ik de kelkcommunie ontving met daarin een stukje van de grote hostie. Het deed mij ten diepste de eenheid van het Lichaam en Bloed van de Heer die ik ontving, beseffen. Het veroorzaakte opnieuw een diepe en mystieke verwondering bij mij en bracht vreugde in mijn hart ...Amen
