nieuws
Willibrordusviering...
06-11-2016
Mededogen
‘Gaat dus en maakt alle volken tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest en leert hen te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Zie Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.’ Deze woorden spreekt Jezus Christus voordat Hij terugkeert naar zijn Vader, God. Zij houden een opdracht in maar zijn ook een bemoediging. In die geest hebben Willibrordus en zijn gezellen, lang geleden, rondgetrokken in onze streken en gedaan wat er van hun in geloof werd verwacht.
‘Leert hen te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Zie Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.’ Hoe deze twee zinnen nu te verstaan en in praktijk te brengen, zo heb ik mij afgevraagd?
Ik las recent een artikel in het Oecumenische blad ‘Overeen’ waarin gesproken wordt over de hoge vlucht die de alternatieve geneeswijzen in onze maatschappij hebben genomen. De belangrijkste reden die de auteur hiervoor geeft is dat er van de kant van de behandelende arts, aandacht is voor de gehele persoon. Mensen weten zich hierdoor serieus genomen enerzijds vanwege de efficiënte aanpak van een medisch probleem en anderzijds omdat de houding van mededogen, sympathie opwekt bij de patiënten. Voor hen is dat goed nieuws, het brengt als het ware vreugde in hun leven omdat er een nabijheid wordt ervaren want de arts staat niet boven maar naast de patiënt. Er wordt van eerstgenoemde zijde een houding van begrip, een bewogen zijn ervaren ten aanzien van het ‘probleem’ waarmee de patiënt worstelt…Het doet, zo gaat de auteur verder, daardoor de ‘schaamte’ en de wil om de aandoening te verbergen als sneeuw voor de zon verdwijnen. De negatieve gevoelens worden als het ware omgezet naar iets positiefs want er is een oplossing met uitzicht en iedereen mag het weten…
Het is deze liefdevolle aandacht die we ook bij Jezus ontmoeten. Denk maar eens aan de liefdevolle blik waarmee Jezus de rijke jongeling aankijkt als die Hem vertelt dat hij de geboden van de Heer vanaf het begin van zijn leven heeft onderhouden. Of aan de blik van mededogen, vlak voor de wonderbare broodvermenigvuldiging, voor het massaal samengestroomde volk dat was als een kudde zonder herder. En ook bij de opwekking van zijn vriend Lazarus die al vier dagen begraven lag in een rotsgraf…Deze specifieke houding wekt bij de mensen een ervaring van barmhartigheid op omdat zij zich gehoord weten, voelen dat Jezus naast hen staat en zich persoonlijk geraakt weet door hun levenssituatie. En dat is nog steeds zo want Hij is dezelfde gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid vertelt ons de auteur van de Hebreeënbrief.
Maar deze houdt tevens voor: ‘Vergeet ook nooit elkaar goed te doen en te helpen, want dat zijn de offers die God behagen.’ En is dat niet de boodschap van de parabel van de Barmhartige Samaritaan die ons ieder jaar weer wordt voorgehouden. Het is een uitnodiging om Jezus na te volgen in de houding van mededogen naar de ander wie dat ook is! Het is niet een beoefenen van de liefdadigheid of zo maar door het echt geraakt zijn, het gelaat van de barmhartigheid tonen of beter gezegd van de Barmhartige, God zelf, en die geest te handelen.
Dat is volgens mij de betekenis van de geciteerde woorden van het Evangelie die Willibrordus en zijn gezellen in praktijk hebben gebracht. Als parochieherder kan ik, nu het einde van het jaar van de Barmhartigheid nadert, in aansluiting daarop alleen maar zeggen: ‘Laten we dit als gemeenschap verzameld rondom Jezus Christus samen in praktijk brengen!’ …Amen
Glas in lood in de Willibrorduskapel in Boxtel...
