nieuws
De parabel van de zaaier...
23-07-2017
Geduld hebben
‘Geduld met God’ is de titel van eerste boek van Tomas Halik, een Tsjechische priester en professor dat in het Nederlands is vertaald. De zoekende en twijfelende Zacheüs als het beeld van de randchristenen in onze tijd, vormt het middelpunt van dit boek. Hij bekijkt van een afstand, hoog en veilig in een boom, wie Jezus is over wie hij zoveel gehoord heeft. De laatstgenoemde nodigt hem echter tot zijn grote verbazing uit, om samen de maaltijd te vieren. Jezus blijft dat doen want heeft in zijn overgrote liefde heeft Hij geduld met ons. En hoe gaat het nu verder met Zacheüs? Wordt hij een volgeling van Jezus, blijft het bij die ene ontmoeting of blijft hij, zoals velen in de loop der tijden, twijfelen en zoeken? Dat weten wij niet maar wat wij wel weten is dat wij mensen zijn als aardewerk met barsten. Wij zijn dan wel geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis maar door onze zonden is het beeld in meerdere of mindere mate vertroebeld. God neemt ons echter steeds opnieuw bij de hand door zijn liefde en genade en dan past het ons om uiterst bescheiden en met een vergelijkbare liefde met elkaar te leren omgaan...
Het boek Wijsheid spreekt over onze God die rechtvaardig is en dat betekent: eerlijk en goed. Hij is zacht dat wil zeggen, geduldig en niet ruw maar liefdevol volhardend in zijn uitnodiging om zijn voorbeeld van rechtvaardigheid te volgen. Alhoewel het soms nodig is om ons met sterke hand bij de les te trekken en om ons onder leiding van de heilige Geest te laten ontdekken hoe dit te doen en om daarin te kunnen volharden, aldus de apostel Paulus in zijn onderrichting van de christenen van Rome. En hij weet dat als geen ander door zijn ervaring op weg naar Damascus...
Jezus spreekt in het Evangelie in parabels of gelijkenissen tot ons en vandaag doet Hij dat door middel van de parabele van de tarwe en het onkruid, het mosterdzaadje en een beetje gist...Tegelijkertijd met de gezaaide tarwe komt echter het onkruid op en worden wij geconfronteerd met de prangende vraag om het onkruid nu of pas op het moment van de oogst uit te trekken. Het komt echter op geduld aan. Het spreken in parabels is heel zinvol voor de mensen van Jezus’ tijd want enerzijds zijn ze heel praktisch en anderzijds heel herkenbaar en begrijpelijk. En door de akker te duiden als de wereld, het goede zaad als leerlingen van de Mensenzoon of Jezus Christus en het onkruid als de leerlingen van het kwaad, kunnen ook wij, in onze tijd, begrijpen wat Hij bedoeld te zeggen.
Maar wie zijn dan toch de knechten die het onkruid eigenlijk al direct bij het opkomen willen uittrekken? Zijn dat niet de ongeduldige dienaars van alle tijden, die staan tegenover het geduld van God, en daarmee veel meer schade aanrichten dan goed doen?! God volgt echter de weg van het geduld immers Hij heeft Simon Petrus zijn drievoudige verloochening na het Laatste Avondmaal vergeven en Hem, zoals eerder beloofd, tot rots van de Kerk gemaakt. En ook Saulus heeft Hij na zijn veelvuldige vervolging van de christenen met sterke hand bij de les getrokken en hem omgevormd tot de apostel van de heidenen. En zo zijn er nog veel meer (eigentijdse) voorbeelden te noemen zoals Franciscus, Ignatius van Loyola, Edith Stein en andere heiligen. De Heer heeft echter ook om geheel andere redenen geduld met ons enerzijds om ons te leren onderscheiden wat goed en wat kwaad is en anderzijds om te ontdekken dat de logica van ‘wij zijn goed en zij zijn kwaad’ veelal niet opgaat...Met andere woorden: het geduld van God vormt ons om, loutert ons en geeft ons de gelegenheid om tot het juiste inzicht over goed en kwaad te komen en eveneens om op de juiste wijze een beeld te vormen door keer op keer in te zien dat wij allen zijn als een ‘aardewerk met barsten’...Denk maar eens aan de lering die Jezus aan de broers Johannes en Jacobus geeft als zij over een aantal die niet hun kring behoren, donder en bliksem willen afroepen...
Het geduld van God nodigt ons uit om op een bescheiden en dienstbare wijze het voorbeeld van zijn zoon Jezus met liefde en rechtvaardigheid te volgen. En het geduld begint in het klein zoals het mosterdzaadje en het kleine beetje gist om uit te groeien tot iets groots immers ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert. Inmiddels is het derde boek van Tomas Halik ‘Ik wil dat jij bent’ in onze taal uitgegeven en daarin wordt gevraagd om onze liefde voor God vooral tot uitdrukking te laten komen in de liefde voor onze medemensen. En is daar niet geduld voor nodig?!.. Amen
