Patroonsfeest...

05-11-2017

Onder het teken van het kruis

Wie een kerk binnenkomt, willekeurig welke, wordt vaak gefocust op het kruis dat een centrale plaats inneemt. Het kruis dat Jezus, de mens geworden zoon van God, voor onze redding en verlossing heeft gedragen maar ook het kruis dat vele missionarissen, zoals onze patroon Sint Willibrordus, door de eeuwen heen als een teken van het geloof hebben gesteld. Het kruis als een ‘heftig’ symbool van het lijden en de dood maar evenzeer het teken van een hoopvol geloof. Het is immers niet bij het lijden en de dood gebleven. Het nieuwe leven wordt onder het teken van het kruis aangereikt….

Wie verder rondkijkt laat het oog al snel vallen op de gekleurde glas en lood ramen waarin net zoals in onze kerk, bijvoorbeeld in het rozet achter het majeusteuze orgel, heel vaak de kleur blauw voorkomt. Deze kleur drukt niet alleen rust en vrede uit maar door haar heen spreekt ook het geloof en het vertrouwen dat zo kenmerkend voor het huis, de kerk, waarin wij ons bevinden...Het geloof en vertrouwen in het nieuwe leven, dat Jezus ons door de dood heen, als een onderdeel van ieder mensenleven, aanreikt. Van het nieuwe (aanstaande) leven spreekt ook de profeet Jesaja in de eerste lezing als hij bij monde van de vreugdebode goed nieuws meldt. Het is als het blauwe en heldere water van een levendig kabbelend bergstroompje dat naar beneden snelt en steeds krachtiger wordt… Een poëtische vooruitwijzing naar de verspreiding van de Blijde boodschap die aanstaande is in de persoon van Jezus Christus en door de eeuwen heen wordt uitgedragen door vele heilige mannen en vrouwen zoals de heilige Willibrordus dat in de Lage Landen heeft gedaan...Hij voelde zich in deze heldere stroom van het Evangelie als een vis in het water. Niet voor niets is de vis een symbool van het christen en of priester zijn…

Geïnspireerd door de heilige Geest, zoals de apostelen, gesymboliseerd door een duif, heeft hij de Blijde boodschap op het vasteland van Europa verspreid, nu ruim 1300 jaar geleden. De mensen kwamen naar hem toe om naar hem en zijn twaalf gezellen te luisteren omdat in hen de woorden van het Evangelie volgens Johannes ‘Als iemand dorst heeft, kom, geloof en drink, want stromen van Levend water zullen uit zijn binnenste stromen...’ werkelijkheid waren geworden. Moge deze woorden ook op ons van toepassing worden en of zijn…

Daarom is het goed, zegt de schrijver van de brief aan de Hebreeën, dat wij het voorbeeld van deze leiders of beter gezegd herders steeds weer voor de geest halen en overwegen, God dank hiervoor zeggen en Hem vragen om ons te bemoedigen en aan te vuren om soortgelijke herders te zenden en om geloofsgetuigen te zijn en of te worden! Het is zo hard nodig!

Ook in onze tijd worden er enthousiaste herders aan de kudde gegeven met de bedoeling om de Blijde boodschap te verkondigen en om de harten van de schapen om te vormen zodat het frisse en helder blauwe water van het Evangelie door de aderen kan stromen. Immers deze stroom is leven brengend niet alleen voor die ene mens die het Woord hoort en aaneemt maar voor iedere mens, dichtbij en veraf, die met een open hart en een jawoord het Woord, Jezus zelf, begroet…

Het kruis is als de wijnstok uit de bekende parabel van Jezus in het Evangelie volgens Johannes. De ranken, dat zijn wij, zullen rijke vrucht dragen als wij in geloof, met vertrouwen en ondanks het lijden en de dood, verbonden met Hem willen zijn. Want door als ranken met Jezus verbonden te blijven zullen de levenssappen van de Blijde boodschap door onze aderen stromen, voedzaam en vruchtbaar zijn voor ons de schapen van de grote kudde van de Goede herder, zoals Jezus ook wel wordt genoemd. Als wij iedere dag proberen om er in geloof, weer of geen weer, op uit gaan, naar het bedrijf waarin wij werken, de school waarin wij leren, het gilde, het koor of de muziekvereniging waarin wij actief zijn, de kroeg waarin wij gezelligheid vieren, het huis waarin wij wonen en de kerk waarin wij kerken….dan zullen onze inspanningen worden als een veelkleurig palet, zoals het rozet in onze kerk. Daar hebben wij geen partituur voor nodig want het zal geschreven zijn in ons hart.

Willibrord, in vroeger eeuwen bracht u ons het ware licht dat verhelderend het kruis omstraalde, door u hier opgericht. Willibrord blijf ons gedenken als de vruchten van uw moeizaam werk, dat wij ons christen zijn belijden één in Christus éne Kerk... Amen