Als de graankorrel...

17-03-2018

De bovennatuurlijke lading van het heil

Recent las ik een mooi stukje ter bezinning in deze tijd van voorbereiding op Pasen. Het is van de bekende trappist Thomas Merton (1915-1968) en is terug te vinden 'Zaden van contemplatie'....

Het is jammer dat de mooie christelijke metafoor 'heil' inmiddels zo is versleten en daarom wordt geminacht. het is verworden tot een smakeloos synoniem voor 'vroomheid', niet eens een echt ethisch begrip. 'Heil' gaat veel verder dan ethische correctheid. Het woord verwijst naar een diep respect voor de fundamenteel bovennatuurlijke werkelijkheid van de mens. Het weerspiegelt Gods eigen oneindige bezorgdheid om de mens, Gods liefde en zorg voor het intiemste wezen van de mens, Gods liefde voor alles wat van Hem is in de mens, zijn kind. Het is niet de menselijke natuur die wordt 'gered' door de goddelijke genade, maar voor de menselijke persoon.

Deze diepe woorden sluiten aan bij het Evangelie van deze zondag over de graankorrel die in de aarde moet vallen en sterven om veelvoudig vrucht te dragen. Jezus spreekt hierover 'na zijn glorieuze intocht in Jeruzalem' naar aanleiding van een verzoek van een aantal Grieken aan zijn leerlingen om met Hem te mogen spreken. Het is voor Jezus het teken dat het 'Uur' van zijn verlossend handelen van de menselijke persoon uit de handen van het kwaad, is aangebroken. Het is het 'uur' van de goddelijke genade waarop de Mensenzoon verheerlijkt wordt doordat Hij van de aarde zal worden ophoog geheven en allen tot Hem zal trekken. De ultieme uitdrukking van Gods oneindige bezorgdheid en liefde voor de mens...

Zaden van liefde