Overweging woco-viering van 8 jan.

08-01-2017

Wij zijn deze woord- en communieviering begonnen met een lied over de nieuwe morgen, over hemelse dauw en geurend groen, een blik in het paradijs. Is dat niet vreselijk naïef?

Sluiten we daarmee niet onze ogen voor wat er werkelijk speelt in onze wereld? Aanslagen in Berlijn, Bagdad, Istanboel, etc., etc. Populistische stromingen, die haat prediken en steeds meer aanhang lijken te krijgen. Trump die glashard ontkent dat onze aarde opwarmt. Wilders die zegt dat ons rechtssysteem knettergek is en bovendien nog beweert dat hij namens heel veel gewone Nederlanders spreekt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan met het opsommen van gevaarlijke tendensen, die onze maatschappij mogelijk te wachten staan. En wij maar zingen over de bloeiende tuinen van Eden.

Toch gebeuren er ook heel mooie dingen. Denk maar de 6-jarige Tijn uit Hapert, die ondanks zijn dodelijke ziekte opriep om iets heel kleins te doen: elkaars nagels te lakken en zo geld op te halen voor Serious Request. Zijn streefbedrag was € 100,-- , het werd uiteindelijk meer dan 2,5 miljoen euro.

We beluisterden dat bemoedigende ook in de eerste lezing van Jesaja: Te midden van een wereld waarin de standpunten zich verharden en de verschillen steeds groter worden, waarin de tweedeling steeds zichtbaarder wordt, daar spreekt Jesaja. Jesaja gaat dwars tegen de gangbare opvattingen in. Jesaja roept op om met andere ogen te kijken.

Niet naar de grootsheid en de glitter. Laat je niet verleiden door mooie praatjes, door misleidende beelden, door schijnoplossingen. Jesaja roept op met andere oren te luisteren: sluit je af van het ongenuanceerde geschreeuw van de onheilsprofeten, luister naar de stem van God. En waar is de stem van God dan te horen? Onder andere in de stilte. Niet waar mensen elkaar overschreeuwen en door elkaar heen praten, maar waar mensen de moeite nemen te luisteren naar elkaar. Zich proberen in elkaar te verdiepen, zich in een ander ínleven. Als je dichter bij elkaar komt, ga je vanzelf zachter praten. Als je dichter bij elkaar komt krijg je begrip voor elkaar, als je dichter bij elkaar komt wordt er iets van liefde voelbaar. Als je dichter bij elkaar komt krijgt God de ruimte.

En waar zie je dan iets van God? Dat geeft Jesaja ook aan. Als blinde mensen gaan zien! Maar zien we dan alleen iets van God als er grote wonderen gebeuren? Of zou het ook na deze viering kunnen gebeuren als we, tijdens de nieuwjaarswandeling over de Kampina, getroffen worden door een prachtig uitzicht op een ven of als we een piepklein oranje zwammetje in een boomstam ontdekken? Of als je onverwachts iemand ontmoet, die je steeds over het hoofd hebt gezien, is dan God ook in het spel? Of als je, verblind door stereotiepe beelden van de media, te snel conclusies trekt en mensen afschrijft, die bij nader inzien juist heel waardevol blijken te zijn? En moet je een gelovig mens zijn om te kunnen zien?

Een van de antwoorden op al deze vragen lijkt te maken te hebben met het openen van je hart voor een ander, met aandachtige verwondering voor het mooie van de ander en voor onze omgeving. En dan hoef je niet per se een gelovig mens te zijn. Als je ander toelaat tot je eigen wereld, zul je de ander werkelijk ontmoeten en elkaar tot steun kunnen zijn. En een licht voor elkaar. Moge dat zo zijn.