nieuws
Tweede zondag van Advent
03-12-2016
Vrucht dragen...
Op de achterkant van het misboekje vinden we twee gedachten die er in de Advent toe doen. Het zijn de woorden van Erasmus, ‘Hij, dat is God, is de ware zon van de wereld die altijd op, en nooit ondergaat’ en van Phil Bosmans ‘ … te zoeken naar de geest van het licht, de Geest van God, die we eigenlijk niet kunnen missen.’ Hij is onze leidsman ten leven en wil ons goede vrucht doen dragen… In de lezingen wordt hierover gesproken.
Bij de profeet Jesaja krijgen we een natuurlijk beeld van de twijg en de stronk voorgeschoteld want uit de stronk van Isai, de vader van koning David, zal een twijg ontspruiten. Er wordt een kind, dat de naam Jezus zal dragen, geboren en dat enerzijds een kind van mensen maar anderzijds ook een kind van God zal zijn. In Hem wordt, de belofte gedaan aan het oude Israël, vervuld. Hij is de beloofde Redder of Messias en zijn leven is een voorbeeld voor ons. Eerlijk, vredelievend en de gerechtigheid zijn hierbij de sleutelwoorden.
Tegelijkertijd heft Hij de banier van de verlossing voor alle volkeren of beter gezegd: Hij is de Redder voor Joden en de heidenen. Daarmee geeft Jezus het grootste bewijs van de trouw van God, aldus de apostel Paulus, aan de Joden die in natuurlijke zin afstammen van de Aartsvaders aan wie de belofte gedaan is. Zij zijn uitgenodigd om samen met de heidenen, kinderen van God te worden… Daarvoor is slechts een ding noodzakelijk trouw in het geloof in de ene ware God om samen een grote gemeenschap te vormen. Hij is de ware zon die nooit ondergaat.
Tegen deze achtergrond mogen wij het optreden van de laatste profeet van het Oude Testament, Johannes de Doper, zien. Hij doet een oproep tot bekering en geloof en hij kondigt de Messias, met een verwijzing naar de Aartsvader Abraham, aan door te spreken over degene die na hem komt en wiens schoenriem hij niet waardig is om los te maken. De dringende oproep tot geloof is een opdracht om tot geloof te komen en trouw te blijven aan God om met andere woorden, vrucht te dragen. In Johannes de Doper herkennen we wellicht de donderpredikers van vroeger met de bedoeling om mensen wakker te schudden en om opnieuw tot geloof te komen. Maar het zou onjuist zijn om Jezus Christus louter en alleen als de leermeester van de barmhartigheid in de zin van een knuffelgod die met alles akkoord gaat, er tegenover te stellen.
Immers het schenden van de liefde tot God zijn Vader, wekt bij Hem evenzeer woede op. Hoe vaak gaat Hij niet te keer tegen het gedrag van de Farizeeën, Schriftgeleerden en de Hogepriesters en hoe vaak waarschuwt Hij niet de gierige rijkaards en degenen die aanstoot geven aan een kind! En hoe vaak gebruikt Hij niet beelden die een uitdrukking vormen trouw versus ontrouw zoals de goede en slechte knechten, de misdadige en trouwe wijnbouwers, de tarwe en het onkruid alsook de verstandige en domme bruidsmeisjes.
Jezus en Johannes de Doper roepen beide in niet mis te verstane woorden op tot bekering, tot geloof en volharding om vrucht te dragen voor de mens in kwestie zelf en voor anderen. Tegelijkertijd zijn het waarschuwingen om gebruik te maken van de goddelijke barmhartigheid want God wil veel liever de liefde betrachten dan een rechtvaardig oordeel te vellen…
De lezingen nodigen ons uit om ons levenspad te laten beschijnen met het licht van God, het licht van de Geest... Amen
Rijke vruchten...
