nieuws
De eerste zondag van Advent
03-12-2017
Over waakzaamheid en trouw
Emeritus paus Benedictus XVI sprak in 2008 tijdens de 94e ‘Werelddag voor de Migranten de Vluchtelingen’ de volgende woorden uit: ‘Daarbij dringt zich het besef op de deze kleine mensen in de wereld zijn gekomen met dezelfde gerechtvaardigde verwachting ten aanzien van hun levensgeluk als alle kinderen…’ Deze woorden doen er vandaag, op deze eerste zondag van Advent, werkelijk toe want door het geloof in Jezus Christus hebben wij allen deel aan het levensgeluk. Hij zal ons immers sterken, verlichten en zijn woorden zullen ons dragen om Gods plan met de mensen te realiseren...leert de Benedictijner monnik Anselm Grün ons. Hij is de Alfa en Omega, het begin en het einde...
Wat is er aan de hand?, is de vraag die wij ons naar aanleiding van de woorden van de profeet Jesaja mogen stellen. Het volk van God heeft een probleem en beseft terdege dat alleen bij God, de Vader redding is. Israël is vervallen tot geloofsafval en stelt zichzelf de vraag waarom God dit heeft toegestaan maar realiseert zich tegelijkertijd dat zij in hun geloof zijn afgedwaald, dat hun hart verstokt is geraakt en dat zij in zonden zijn vervallen. Daarmee hebben zij het dubbelgebod van de liefde jegens God en de medemens, geschonden. In hun zoektocht naar het geluk verlangen zij naar de vergeving van diezelfde God en richten zij zich in een gebed tot Hem met de bedoeling dat Hij zich opnieuw zal bekommeren om zijn volk. Zij doen dit enerzijds vanuit het gelovig besef van de eigen broosheid – God is de boetseerder en de mensen zijn het leem – en anderzijds vanuit het diepe verlangen naar geluk in de wetenschap dat alleen bij God leven is.
Gods uiteindelijke antwoord komt, zo laat de apostel Paulus aan de christenen van Korinte en ook aan ons weten, in de menswording en de levensgave van Gods zoon Jezus Christus. Een volhardend geloof in Hem, onze Redder en daardoor in God de Vader, zal uiteindelijk ons verlangen naar geluk totaal vervullen….Het themalied ‘Emmanuel’van de Wereldjongerendagen in Rome uit het jaar 2000 verwoordt het als volgt: ‘Een grote gave die God ons schenkt, is Christus die de mensheid vernieuwt, redt en leven geeft, de zoon van God die mens werd, die waarlijk mens is, die waarlijk God is….’
Het huis in het Evangelie is het huis van de schepping, dat Jezus Christus na zijn terugkeer naar de hemel heeft verlaten. En Hij heeft ons allen geroepen, de taak gegeven om op tocht te gaan in dienstbaarheid aan God en de medemensen. Daarbij past allereerst de trouw in ten uitvoer brengen van deze opdracht door niet onze eigen plannen maar het plan van God voor ogen te houden. Het is een zinvolle taak en missie die ons is opgedragen vanuit de bereidheid om achter Jezus aan te gaan en Hem te volgen. Ook wordt ons gevraagd om waakzaam te zijn en niet in slaap te vallen door onoplettendheid zoals de apostelen Petrus, Johannes en Jakobus in de Hof van Olijven. Jezus heeft hen toen – en vandaag ook ons – met de woorden ‘Bidt en waakt’ opgeroepen tot een blijvende en attente verbondenheid met Hem. Immers door het gebed blijven wij niet alleen verbonden maar richten wij onze aandacht op Gods plan in het praktiseren van de liefde tot Hem en de medemensen...
Jezus Christus is Gods antwoord op ons verlangen naar geluk, leert ons de Catechismus van de RK Kerk maar ook het Evangelie van vandaag. Door de waakzaamheid en trouw in het geloof en het gebed, wij zijn immers ‘kleine en broze mensen’ zal ons verlangen naar levensgeluk zijn vervulling krijgen in de zoon van God die wij verwachten in deze tijd van voorbereiding op Kerstmis... Amen
Het is weer Advent...
