Veraf en toch nabij

28-05-2017

Dat is het motto van Hemelvaartsdag. Hij is "opgevaren ten Hemel": ver weg, maar is Hij ook nabij?

Jezus belooft het wel in het Evangelie en de evangelist legt Godsnaam in de brandende doornstruik. Maar hoe is Hij dan nabij? De Traditie zegt -en de lezingen van vandaag ondersteunen dit geloof- dat Hij nabij is door zijn gemeenschap, de Kerk. Het is een belofte en een opdracht.

Deze nabijheid door de kerkgemeenschap is nooit "af", moet steeds vervuld worden. Maar het is wel een belofte die stimulerend kan werken, in de liturgie, maar vooral wanneer we gezonden worden, de wereld in.

Eensgezind volharden in gebed

Dit weekend vieren we de zevende zondag van Pasen met als motto: Eensgezind volharden in gebed.

Deze zondag is vol van verwachting van de heilige Geest: we weten dat over een week de geest ons geschonken wordt, terwijl Hij ook al met Pasen gegeven is, zelfs op Goede Vrijdag wanneer Jezus de Geest “overdraagt” aan hen die zich onder het kruis bevinden, de eerstelingen van de Kerk, Maria en Johannes en de andere vrouwen. In deze volheid kunnen we als kerkgemeenschap slechts volharden in gebed. En het is een gezamenlijke activiteit want dit gebed vraagt om eensgezindheid. En dat is een grote opdracht.