Eenheid in verscheidenheid

Klik hieronder op een kerkdorp

A | A | A

nieuws

Zoals in de hemel, zo ook op aarde

21-02-2021

En deze houding van eigenzinnige liefdeloosheid, deze mentaliteit van “neen” zeggen tegen God en zijn liefde, hangt nog steeds in de lucht

Veertig dagen verbleef Jezus in de woestijn, gedreven door Gods Geest, zo hoorden we zojuist in het Evangelie, als voorbereiding op zijn openbare leven. En in Jezus‘ voetspoor verblijft nu ook de Kerk, geleid door Gods Geest, veertig dagen lang als het ware in de woestijn, als voorbereiding op Pasen. In die woestijn werd Jezus enerzijds van binnenuit bezield door Gods goede Geest, maar anderzijds ook van buitenaf bekoord door een andere, kwade geest. En deze confrontatie maakt duidelijk hoe ook wij, als Jezus‘ leerlingen, zonder dat we het vaak in de gaten hebben, ons in een geestelijke strijd bevinden, een strijd tussen twee geestelijke invloedssferen. Het is goed om daar wat nader bij stil te staan.

Want wat daar in die woestijn gebeurde, maar dan nog in de beslotenheid van Jezus’ privésfeer, dat ging daarna verder, maar dan in de publieke sfeer van Jezus’ openbare optreden, namelijk een botsing tussen twee werelden, namelijk de invloedssfeer van het Rijk van Gods liefde enerzijds en de invloedssfeer van een wereld zonder God anderzijds.
Jezus kondigde aan dat met Hem het Rijk van Gods liefde nabij was gekomen. Dat Koninkrijk van God is de invloedssfeer van Gods liefde en wijsheid, waarin Gods wil geschiedt. En die hemelse levenssfeer komt met Jezus en zijn Geest nu ook op aarde. Zoals Jezus ons leert bidden: Onze Vader in de hemel, uw Rijk kome, uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel. Of zoals er letterlijk staat: zoals in de hemel, zo ook op aarde. De hemel, de wereld van Gods goedheid, wijsheid en levenskracht, is het model, waarnaar de aarde gevormd moet worden. Jezus is gekomen om die hemel op aarde te laten doorbreken en regeren. Die hemelse invloedssfeer van Gods liefde, die neemt Jezus mee vanwaar Hij vandaan komt en brengt Hij binnen in onze wereld. Overal waar Hij komt, verspreidt Hij de invloedssfeer van God en maakt Hij de barmhartige liefde van de hemelse Vader zichtbaar en tastbaar.

En zo was het oorspronkelijk ook bedoeld. Hemel en aarde, God en mensen horen van meet af aan bij elkaar. Gods bedoeling met zijn schepping was dat die een afstraling van zijn goedheid en wijsheid zou zijn, heel bijzonder via de mensen. Wij mensen zijn immers naar Gods beeld geschapen, om dragers van zijn woord en liefde te zijn. Om in Gods Naam de aarde te beheren en zo medewerkers van Gods Rijk te zijn en als Gods kinderen de invloedssfeer van zijn liefde en wijsheid te verbreiden om ons heen. Maar in die menselijke roeping is helaas vanaf het begin een verstoring gekomen. De mensheid heeft het af laten weten; ze is van haar goddelijke oorsprong vervreemd geraakt. De mensheid was er voor bestemd om “ja” te zeggen op Gods liefde en wijsheid, maar ze heeft "nee" gezegd. Ze heeft zich losgemaakt van de levenssfeer van Gods hemelse liefde en is mee gaan doen met een andere sfeer, een mentaliteit van hoogmoedige eigenzinnigheid, trotse onafhankelijkheid, liefdeloosheid en verzet;  het was de houding en mentaliteit, waarin de gevallen engelen waren voorgegaan. En deze houding van eigenzinnige liefdeloosheid, deze mentaliteit van “neen” zeggen tegen God en zijn liefde, hangt nog steeds in de lucht, wanneer Jezus op deze aarde komt en aan zijn missie begint.

Er vindt dus een confrontatie, een botsing plaats van twee werelden: enerzijds de nieuwe wereld van goedheid en wijsheid, zoals die in Jezus onder ons zichtbaar wordt, en anderzijds de oude wereld, die zich van God had afgekeerd en daardoor onderworpen was aan allerlei vormen van wanorde en kwaad. In die confrontatie blijkt Jezus sterker te zijn. De bekoringen van de Satan hebben in de woestijn geen vat op Hem. Gods Geest, die Hem bezielt, is kennelijk sterker. En zo maakt Jezus zelfs van die woestijn een beetje een paradijs. De wilde dieren onderwerpen zich aan Hem en de engelen dienen Hem. Er is heerste vrede en goede orde, hemel en aarde zijn er met elkaar verbonden, de schepping is er in vrede met de Schepper. Maar dit is nog maar het begin; Jezus zal in het verloop van zijn openbare leven nog vollediger worden geconfronteerd met de wreedheid van het kwaad, wanneer Hij de kruisdood ondergaat; maar dan zal Hij ook volledig overwinnen in zijn verrijzenis.

De overwinning van Gods goedheid op alle kwaad is daarmee in Jezus al ingezet en voltrokken. Nu moet het zich nog in ons doorzetten. En dat gebeurt zegt Jezus, wanneer we ons door geloof en bekering bij Hem aansluiten en ons afstemmen op de levenssfeer van Gods Rijk, waarvan de heilige Geest de ziel is. Bekeert en u gelóóf in dat goede Nieuws van de nabijheid van Gods Rijk. Laat je denken en doen ervan doordrongen en erdoor vernieuwd worden. Want dat betekent letterlijk dat woordje "bekering”: op een andere, nieuwe manier gaan denken en leven; namelijk vanuit die werkelijkheid van Gods Rijk, die invloedssfeer van Gods Geest, die in Jezus op aarde is gekomen en voor ons toegankelijk geworden.
Uiteraard is die vernieuwing van ons denken en doen een levenslang proces, waarin we groeien van donker naar licht. Waar we precies staan, tussen licht en donker, is moeilijk te zeggen. De meesten van ons zitten er ergens tussen in. Wat belangrijk is, juist ook voor deze 40-dagentijd, is: blijf de richting opgaan van het licht. Stem je je hart en ziel, je hele leven steeds meer af op Christus en de bezieling van zijn Geest. Ga niet in de richting van het donker. Laat je niet meetrekken in de algemene sfeer van zelfvoldaanheid en ik-gerichtheid, van onverschilligheid en oppervlakkigheid, van liefdeloosheid en dwangmatigheid, van destructiviteit en dood.

Laten we ons dus de komende tijd oriënteren op Jezus en de bezieling van zijn Geest, in verbondenheid met zijn Kerk, en zo meegenomen worden in de beweging van Gods Koninkrijk. In die atmosfeer is het leven goed en gezegend. Daar is liefde, vreugde en vrede. Daar is licht en leven in volheid, leven dat geen einde zal kennen.