nieuws
De parabels van Jezus...
16-06-2018
Het kleinste zaadje groeide uit tot iets groots
Alles is rijkelijk gezaaid! Dat dit zo is kunnen wij prachtig zien in het buitengebied van onze parochie want God zorgt naast de kiemkracht van het zaad voor een regelmatige afwisseling van regen en zon, zodat de gewassen in de verschillende kleuren groen opschieten. Dit groeiproces kunnen we vergelijken met onze persoonlijke ervaringen op school, op het werk, in de sport en onze relatie, het gezin of de familie. Het vraagt natuurlijk wel enige voorbereiding en onderhoud van onze kant maar met een goede inzet in woord en daad en een kaarsje bij Maria en of een gebed tot Jezus, draagt alles vrucht, dertig, zestig of honderdvoudig...En met het laatstgenoemde hebben we een aansluiting gemaakt met het geloof in dezelfde Jezus Christus die onze Redder en Heer is ….
Bij de profeet Ezechiël wordt er een twijgje genomen uit een grote ceder en dat wordt op een vruchtbare plek geplant op een hoge berg, traditioneel de plek van God. Het twijgje schiet op zijn beurt uit om een grote ceder te worden, rijkelijk vrucht te dragen en een plek te zijn voor de vogels om te nestelen, te rusten en zich veilig te weten. Het beeld van de profeet vertelt ons iets over de toekomst van het volk Israël en de komst en de menswording van de zoon van God, Jezus Christus. Hij heeft Joodse wortels en Hij is de beloofde Redder, niet alleen voor het volk Gods maar voor alle mensen. De sappige boom die verdort is het oude Israël en de dorre boom die tot bloei wordt gebracht is het nieuwe Israël ofwel het christenvolk…door wie Gods volk redding zal vinden.
Jezus spreekt in de twee parabels op een soortgelijke manier tot het verzamelde volk alsmede tot ons mensen hier bijeen. Hij gebruikt daarvoor het beeld van de zaaier die zaait en ‘s nachts rust en het vrucht dragen van het gezaaide doch piepkleine mosterdzaadje. In beide gevallen gaat het om een klein zaadje dat uitgroeit tot iets moois en groots en dat rijkelijk vrucht draagt. God draagt daar zorg voor. In gelovige zin mogen we dit uitleggen dat wij daar op een bescheiden en dienstbare manier een bijdrage aan mogen leveren. Het volgende voorbeeld over de heilige Paus Johannes XXIIII, dat ik recent tegenkwam, onderstreept dit. Toen hij tot Paus was verkozen had hij een tijd slapeloze nachten want wat wil hij was nu de vicarius Christi of de dienaar der dienaren en kon niet meer zeggen: ‘Dat zal ik eens met de Paus bespreken.’ Maar van lieverlee ontdekte hij dat hij als Paus zaken met de heilige Geest moest bespreken, want Hij is de leidsman van de Kerk die vorm en vrucht zal geven aan al het gezaaide en immers ‘de Geest waait waar Hij wil.’ Het enige wat er voor de Paus overbleef was overvloedig en in vertrouwen zaaien, dat is meewerken met de heilige Geest door zijn leiding te aanvaarden. En daarbij past een kleine, nederige en dienstbare houding maar geldt dit niet evenzeer voor ons gewone gelovigen want wij mogen net zoals onze vorige Paus Benedictus XVI het zei: ‘Een nederige dienaar zijn in de wijngaard van de Heer’ ‘Maar als het resultaat dan eens tegenvalt, hebben wij daar dan schuld aan?’, zou nu een vraag kunnen zijn. Nee, gewoon doorgaan met het zaaien in vertrouwen en te pas en te onpas het Evangelie uitdragen want voor God is immers niets onmogelijk...
We sluiten af met de woorden van de Benedictijner monnik Anselm Grün. ‘Ik wens je een zomer waarin je alles wat je in de natuur ervaart, ook als een symbool van je eigen leven ziet. Ik wens je dat je in de zon ook Gods licht en de genezende en verwarmende liefde ervan ervaart. Ik wens je een zomer waarin de zon ook al jouw innerlijke kou en duisternis verdrijft en je met warmte vult... Amen
