Zwarte koffie...

06-10-2018

Er is maar een gebed

Op een dag merkte de Ethiopische geitenhoeder Kaldi, dat de dieren van zijn kudde zich heel raar gedroegen. Ze renden wild in het rond, dansten en sprongen tot het avond werd. De volgende dag hield hij hen nadrukkelijk in de gaten en bemerkte dat zij het naburige bos inliepen en daar rode bessen van een groene boom aten. Toen Kaldi op een dag een monnik van het nabij gelegen klooster tegenkwam, vertelde hij wat hij gezien had. De monnik aarzelde niet en plukte enkele bessen om te onderzoeken wat voor vruchten het waren. Samen met zijn medebroeders goot hij heet water over de bessen, ze dronken het aftreksel en ontdekten dat ze tot diep in de nacht wakker konden blijven. Zo konden de monniken de nachtelijke gebeden voortaan met meer aandacht verrichten. Deze legende zouden we kunnen verbinden met het liefst dagelijks bidden van de Rozenkrans waartoe Paus Franciscus ons heeft opgeroepen. En dan niet alleen om het leven van Jezus en Maria te overwegen maar ook om onze eigen gelovige gesteldheid te onderzoeken en voor de intenties van de wereldkerk te bidden...

In Genesis, het eerste boek van de Bijbel, horen wij het verhaal van de schepping van de mens die eenzaam is. God ziet deze ongewenste situatie aan en als het ware door een innerlijke bede, schept hij de dieren op het land en in de lucht met de bedoeling om de mens gelukkig te maken. Zelfs het geven van namen door de mens brengt geen oplossing...God is echter niet voor een gat te vangen en Hij brengt de mens in een diepe slaap en maakt of vormt een levensgezel die de mens, ‘mannin’ noemt als beeld van hem...Dit is het verhaal van de eerste of oude mens.

Maar alles liep uiteindelijk niet zoals God het bedoeld en gewenst had. Daarom wordt de zoon van God, zo lezen we in de Hebreeën-brief, mens en door zijn levensgave wordt de mens door het geloof in Hem, herschapen tot de nieuwe mens…De vrije moraal van de Romeinen maar ook de door Mozes toegestane scheidingsbrief lichten een tipje van de sluier op over de problematiek waarvoor Jezus Christus vandaag in het Evangelie onze aandacht vraagt: de gesteldheid van het gezin – en huwelijksleven.

Mozes heeft zo zegt Jezus met zoveel woorden, deze brief toegestaan om erger te voorkomen met de bedoeling om bij wijze van uitzondering, de scheiding tussen man en vrouw te veroorloven. Echter het medicijn bleek erger dan de kwaal want de religieuze autoriteiten vonden hierin een legitimatie om in tal van situaties, de man het recht te geven om zijn vrouw weg te sturen...Hoe goed vergelijkbaar is, door de emancipatie van de vrouw én de man, de situatie van toen vergelijkbaar met die van nu want de echtscheiding is helaas in onze samenleving veelal een alledaags gebeuren geworden om als het even niet meer gaat of het niet meer goed voelt…er een punt achter te zetten.

Jezus wijst ons in het Evangelie echter een andere weg door te verwijzen naar het begin, het boek Genesis, waarin de man en vrouw gemaakt zijn om hun ouders te verlaten en om een te worden en te blijven. En Jezus voegt er aan toe dat Hij niemand, ook geen kinderen, wegstuurt! Lees ook de passage van het Evangelie waarin de overspelige vrouw vergeving ontvangt van Jezus…waarin Hij de barmhartigheid betracht, geduld toont en een nieuwe kans geeft. Om deze Evangelische raad op te kunnen volgen is veel gebed, geduld en vergevingsgezindheid nodig. Daartoe is het bidden van de Rozenkrans uitermate geschikt en het geeft ons net als de koffie waarin de legende aan het begin over werd gesproken, de kracht om aandachtig te blijven en met vertrouwen in God en elkaar te leven... Amen

Bidden van de Rozenkrans...