Willibrorduszondag hoort erbij

04-11-2018

Willibrorduszondag in Esch: een prachtige traditie

Op zondag 4 november jl. was de viering van de traditionele Willibrordusdag in Esch. Een plechtige hoogmis in de Sint-Willibrorduskerk in Esch. En weer eens met veel pracht en praal, goede instrumentale muziek en prachtig gezonden liederen. Aan de viering werkten mee het Sint-Willebrordesgilde van Esch, de muziekvereniging Sint-Willibrordus en het Gelegenheidskoor. De kerk zal goed vol en er was veel aandacht.

Elk jaar vindt deze viering plaats. Maar ook elk jaar staat weer de hele geloofsgemeenschap van Esch klaar om er een goede en fijne viering van te maken. Ook dit jaar weer dus: het was fantastisch!

Dank aan al diegenen die hebben meegewerkt aan de totstandkoming van deze vieringen en alles wat van tevoren en daarna bij komt kijken. Een compliment waard.

Aansluitend was in De Esch de tweejaarlijkse vrijwilligersmiddag. Zie hiervoor het volgende artikel en ook de daarbij horende fotoreportage. Klik voor een fotoreportage van de viering is de kerk op deze link of op de link hieronder.

De overweging van pastoor Jacques Grubben in deze viering.

'In Dei nomine feliciter'

Opnieuw vieren wij vandaag het feest van de patroon van onze kerk en van Esch die ook de geloofsverkondiger bij uitstek is van de Lage Landen. Hij was gelukkig in en met zijn geloof want hij ooit schreef hij de woorden: ‘In Dei nomine feliciter’ dat is zoveel als ‘In naam van God gelukkig’… En laten we wel wezen wie wil er niet gelukkig, vroeg onze vorige Paus Benedictus XVI zich ooit af, maar veel mensen zoeken het op de verkeerde plaatsen en vinden het derhalve niet of nauwelijks…

Bij de profeet Jesaja wordt er gesproken over de vreugdebode die goed nieuws aankondigt. Het betreft de boodschap van de komst van de door God beloofde Redder of Messias in de volgende eeuwen die heil of geluk zal brengen voor alle mensen en voor de gehele schepping. Het is Jezus Christus, de Verlosser die uiteindelijk als mens uit Maria geboren wordt in wie deze belofte gestalte krijgt, zo laat de auteur van de brief aan de Hebreeën ons weten. Echter Hij heeft niet alleen Maria en Jozef gelukkig gemaakt. Door zijn genezend en bevrijdend handelen heeft Hij vele mensen het leven terug gegeven en dat doet Hij nog steeds. En dat kan alleen maar geluk betekenen want daardoor hoorden zij of horen wij weer bij de gemeenschap echter niet alleen van mensen maar ook met God. Kort gezegd: Christus is Gods antwoord op ons verlangen naar geluk.

Jezus heeft de ongehoorde macht, zo zegt Hij zelf in het Evangelie, om ons terug te brengen bij of te verzoenen met God, om ons gelukkig te maken als wij op zijn uitnodiging ingaan. Het enige wat Hij iedere dag van ons vraagt is om in alle eenvoud en dienstbaarheid God en de medemens zonder voorbehoud lief te hebben….

Dit jaar bestaat de Wereldraad van Kerken zeventig jaar. In de begintijd maakte de Rooms Katholieke Kerk nog geen deel uit van dit wereldwijde verband van christelijke kerken. In de jaren zestig van de vorige eeuw kwam daar echter radicaal verandering in onder meer door de belanghebbende ontmoeting van de toenmalige Paus Paulus VI en de Orthodoxe patriarch van Constaninopel, Athenagoras. Door de jaren heen waren er meer van dit soort ontmoetingen zoals recent die van Paus Franciscus met Bartholomeus, de patriarch van Constantinopel en Kiril, de patriarch van de Russisch Orthodoxe kerk. Deze ontmoetingen maar ook het overleg binnen de Wereldraad van kerken hebben tot doel om de verloren gegane eenheid tussen de verschillende christelijke kerken in het Lichaam van Christus, te herstellen en om de geloofwaardigheid van het christelijk getuigenis te versterken...

Beide voorgaande alinea’s duiden op een pelgrimage van geloof waartoe wij, met het oog op ons levensgeluk, zijn genodigd. De heilige Geest zal ons de weg wijzen niet alleen naar God maar ook naar elkaar als leden van de ene geloofsfamilie die gesticht is door Jezus Christus op het kruis. Door ‘Samen te bidden, te wandelen en te werken’, het thema van het jubileum van de Wereldraad van kerken, worden wij uitgedaagd om gestalte te geven aan deze gelovige tocht naar de zo verlangde eenheid. Het kiezen voor een broeder of zuster in naam van het Evangelie kan wellicht als een verlies worden gezien maar wij maken daardoor wel een belangrijke stap op het pad naar de eenheid met God en de medemens...Laten we wel wezen: Doen we daarmee niet recht aan de woorden van onze patroon Willibrordus ‘In naam van God gelukkig’ doordat we anderen gelukkig maken door in verbondenheid te leven!? Laten we er samen voor bidden in onze parochie maar ook daarbuiten... Amen