Overweging wocoviering 25 augustus

25-08-2019

De brede en de smalle weg

De vakantietijd loopt ten einde. Wij hebben er van genoten: we hebben kerkjes bezocht van meer dan duizend jaar oud, waar je de serene sfeer nog kon proeven, we hebben duizenden vlinders in de mooiste kleuren vrolijk zien rondfladderen, we hebben bloemen bewonderd met exotische vormen, we hebben 149 soorten vogels van allerlei pluimage gespot en we hebben heerlijk gesnoept van de plaatselijke gerechten. Kortom we hebben we genoten en misschien hebben we bij het zien en ervaren van al die schoonheid een glimp van het goddelijke ontmoet! Hopelijk hebt u ook net zo’n mooie vakantie achter de rug.

Als je dan in de evangelielezing leest dat al dat genieten hoort bij het volgen van de brede weg, die uiteindelijk tot hel en verdoemenis leidt omdat alleen aardse geneugten worden gekoesterd, zou je kunnen denken dat je wellicht op de verkeerde weg bent. Ik geloof daar geen barst van.

Mijn moeder was een zeer gelovige vrouw, die tot op hoge leeftijd in haar eigen huis mocht wonen. Hoewel haar geheugen haar in de steek liet, was ze blij met het uitzicht op haar tuintje en de vogeltjes, die van haar broodkruimels kwamen eten. Een gevleugelde uitspraak van haar was: “Och, dek toch hier maag wonen”. Ofwel in gewoon Nederlands: “Wat ben ik toch blij dat ik hier mag wonen”. Zou haar genieten van die kleine aardse dingen zijn uitgemond in de hel, ondanks dat ze haar laatste dagen doorbracht met het voortdurend bidden van het Wees gegroet? Ik geloof er geen barst van.

Theresia van Lisieux, onze patroonheilige, bewandelde een heel andere weg. Al op haar veertiende jaar besloot ze Karmelietes te worden en haar verdere leven achter gesloten deuren door te brengen, volledig afgegrendeld van de buitenwereld. Ze ontzegde zich alle aardse zaken om op die manier haar ideaal te bereiken: Jezus met heel haar hart en ziel te beminnen. Ze koos bewust voor een kleine weg – een smalle weg zou je kunnen zeggen - en wilde zo heilig worden.

Met de nuchterheid van onze tegenwoordige tijd waarin efficiëntie, dadendrang en presteren voorop staan, kun je je afvragen of deze smalle weg, die Theresia doelbewust koos, voor onze wereld de beste keuze was. Had ze niet beter haar handen uit de mouwen kunnen steken? Is de smalle weg dan alleen zaligmakend?

Mensen die opgegroeid zijn in een zeer streng christelijk milieu kunnen daar veel last van krijgen als ze geconfronteerd worden met een veranderende wereld, als ze via de sociale media dagelijks op de hoogte worden gebracht van alle gemakken, die ons omringen en alle liberale denkbeelden die gemeengoed zijn geworden. Ze worden verleid om over te stappen van de nauwe naar de brede weg. Met het risico om uitgestoten te worden door hun eigen gemeenschap. Zou je zo’n overstap kunnen typeren als heldhaftig of is dat gewoon slap?

Ik stond pasgeleden in de supermarkt aan de kassa, er was een hele rij wachtenden voor mij. En ze hadden volle winkelmanden. Wachten dus. Maar plots kwam er een caissiëre achter uit het magazijn, liep naar voren en zei tegen mij: “Meneer gaat u maar naar kassa 2, want die gaat ook open.” Binnen 2 minuten was ik klaar en zag ik bij kassa 1 de beteuterde gezichten van de mensen die nog geen stap verder waren gekomen. Tja, dacht ik, de laatsten zullen de eersten zijn.

De bovengenoemde 5 voorbeelden, die te maken hebben met hoe mensen hun weg door het leven gaan, kun je natuurlijk nog aanvullen met diverse andere richtingen, waarvoor mensen kiezen. Sommigen zullen het leven nemen zoals het komt, anderen zullen heel bewust proberen om hun leven te richten.

Je stelt je daarbij heel wat vragen. Niet zozeer alledaagse huis-, tuin- of keukenvragen, hoe belangrijk die ook kunnen zijn. Maar vragen die ons heel persoonlijk raken zoals: 'Ben ik in staat open te staan voor mensen die bij mij hun verhaal kwijt willen? Zal ik mijn idealen kunnen verwezenlijken? Loop ik niet het gevaar, verslaafd te raken aan gewoonten en in een sleur terecht te komen? Durf ik nieuwe wegen in te slaan, desnoods los van geijkte patronen? Heb ik de moed me te blijven verzetten tegen onrecht en onvrede? Het zijn in zekere zin vragen waarvan je hoopt dat het antwoord positief uitpakt. Je wenst immers dat je zult openstaan voor anderen; dat je idealen niet de bodem worden ingeslagen; dat je sterk genoeg zult zijn jezelf te blijven; dat je de moed hebt te blijven opkomen voor gerechtigheid en vrede.