Sint Jans Onthoofdingkerk Liempde
A | A | A

nieuws

Achter Jezus aan...

16-09-2018

Jezus volgen is je kruis opnemen

Een zichtbaar geloof, wat mogen we daaronder verstaan? In ieder geval niet een privé geloof van achter de voordeur zoals dat inmiddels in vele landen volgens de overheid, het geval moet zijn. Zichtbaar geloven betekent dat je het geloof niet onder stoelen of banken steekt maar dat je het laat zien en of horen en je er niet voor schaamt om dit te doen. In Letland waar wij ieder jaar op missie zijn, vindt er jaarlijks een bedevaart naar het kleine plaatsje Aglona plaats. Vaak lopen jong en oud enige dagen en of weken biddend en zingend naar deze prachtige plek waar zij samen met vele anderen op 15 augustus Maria ten Hemelopneming vieren. De Letse vlag en die van het Vaticaan gaan na het kruis voorop, de heilige Mis wordt onderweg gevierd, de rozenkrans wordt gezongen en het leven wordt gedeeld... En wat doet de omgeving? Automobilisten die passeren, betuigen toeterend hun sympathie en de lokale bevolking is gastvrij. Zij stelt groente en fruit ter beschikking. Het zichtbare geloof wordt, gelovig of ongelovig, gewaardeerd...

In de lezingen gaan we een stapje verder als er van ons gevraagd wordt om niet terug te schrikken als ons geloof wordt weersproken door woorden en of daden. En dat is voor ons mensen niet altijd zo eenvoudig maar wij mogen vertrouwen hebben dat God ons woorden en of daden zal ingeven en nabij zal zijn...Het geloof uit zich in daden, leren ons zowel de apostel Jacobus als de profeet Jesaja. De uitnodiging aannemen betekent volgens hen moedig en zichtbaar gestalte geven in woorden en daden van geloof...

In het Evangelie wordt het de apostelen en ons, door de geïnspireerde woorden van Petrus, duidelijk gemaakt dat Jezus de beloofde Redder en Verlosser is. Echter tegelijkertijd wordt het beeld dat zij hebben van de Messias als een politieke krachtpatser en bevrijder van Israël en van de overheersing van de Romeinen, door Jezus om zeep geholpen. Immers Hij is, zo zegt Hij het zelf, de door de profeet Jesaja aangekondigde ‘lijdende dienaar’ die zijn leven zal geven voor zijn volk, ja voor alle mensen...Tegen deze achtergrond is dan ook de teleurgestelde reactie van Petrus te begrijpen en hij en de andere apostelen mogen deze levensweg van Jezus leren te aanvaarden om zelf uiteindelijk ook een soortgelijke weg te gaan…En natuurlijk in ieder mensenleven doen zich dingen voor die anders verlopen dan je verwacht en of gewild had zoals bij het onvoorzien afscheid moeten nemen van een vriend of familielid. En dat is voor velen, jong of oud en toen of nu, een kantelpunt in het geloof, een strijdvraag tussen wat wij verwachten of zouden willen en wat er gebeurt…Maar moeten we God de ‘schuld’ wel willen geven van dit alles en daardoor ons van Hem afkeren!? Ik meen, tegen de achtergrond van mijn persoonlijke ervaringen, te moeten zeggen van niet...

God is liefde’, zegt de apostel Johannes niet voor niets want de Vader heeft zijn zoon Jezus mens laten worden met de bedoeling om als ‘lijdende dienaar’ zijn leven te geven, de redder te zijn voor ons mensen en om al doende de deur te openen voor een eeuwig leven na de dood. Hem volgen in liefde, zo las ik recent, ‘Laat alle bescherming ten opzichte van het lijden wegvallen’ of zoals Theresia van Lisieux het ooit gezegd heeft: ‘Beginnen met beminnen is met beginnen met lijden.’ Jezus volgen is achter het kruis aangaan zoals de bedevaarders van het begin, is samen met Hem het kruis een plek proberen te geven in het leven. Daarmee wordt het geloof in God zichtbaar omdat je naast de vreugde die het je geeft ook kracht en troost ontvangt niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Ik mag dit als herder heel vaak ervaren als een ernstig zieke en of stervende mens in geloof de hand reikt aan de naasten die intens verdrietig zijn maar ook als man en vrouw in de vreugde van de huwelijkssluiting elkaar beloven er te zullen zijn in voor – en tegenspoed tot de dood hen scheidt... Amen