nieuws
Dertiende zondag door het jaar
01-07-2018
Opstaan in geloof
Beste zusters en broeders, ik denk vast dat er onder jullie wel mensen zijn die in Lourdes, Fatima, Medjugorje of in Banneux zijn geweest. Velen gaan naar deze heiligdommen van Maria in de hoop op genezing. Als de artsen niets meer kunnen doen, hopen veel zieken op een wonder. En het is waar, af en toe hoor je dat iemand geneest zonder dat er een medische verklaring voor is.
De vraag is: waarom overkomt het maar zo weinigen? Zoals wij in de evangelies kunnen lezen, heeft Jezus ook niet iedereen genezen, alleen maar enkele mensen. Zoals bijvoorbeeld die uit het evangelie van vandaag. Jezus geneest hen niet alleen, hij geeft ze ook een boodschap mee. Tegen de vrouw die hij van bloedverlies geneest, zegt Jezus: dochter, uw geloof heeft u gered. En tegen de leider van de synagoge, van wie het dochtertje net was gestorven, zegt hij: wees niet bang, maar blijf geloven. Jezus is begaan met hun volledige genezing, niet alleen de lichamelijke. Jezus is begaan met het lijden van deze mensen, maar ziet verder dan de ziekte, ja, zelfs verder dan de dood.
Hoeveel zieke mensen zijn niet vredig en blij? En hoeveel gezonde mensen niet droevig en moedeloos? Fysieke gezondheid is heel belangrijk, maar dat is niet de kern van Jezus’ boodschap voor ons. Hij spreekt tot het hart, tot óns hart. Hij zegt dat wij ons vertrouwen in hém moeten stellen, dat wij ons leven aan hem moeten toevertrouwen. Maar, om dat te kunnen doen, moeten wij hem ontmoeten en dat kunnen wij nu niet meer zoals die mensen uit het evangelie. Van ons vraagt dat een daad van geloof. En daarin zijn wij bevoorrecht, wij kunnen hem ontmoeten in de eucharistie, in de communie. Wij zien hem in dat stukje brood niet met onze ogen. Maar wij voelen dat hij ons hart verandert.
Artsen zijn heel knap in het genezen van het lichaam. Maar alleen in geloof begrijpen wij dat Jezus het ware medicijn is, de ware arts die ons nieuw kan maken, die een hart van steen kan veranderen in een hart van vlees. Een groot hart dat bloemen doet bloeien in de woestijn, een positief hart dat in staat is om anderen niet te oordelen, maar lief te hebben.
Wanneer wij Jezus ontmoeten, ontmoeten wij ook onszelf. In de aanbidding, het gebed, houden wij voor hem stil om te doorgronden wie wij zijn. Door hem ontdekken wij onze gaven, ervaren wij zijn oneindige barmhartigheid. Ook als wij ons gekwetst voelen, of voelen dat wij falen, kunnen wij dit doen. Hij wacht op ons, zoals wij zijn, met onze tekortkomingen en tegenstrijdigheden. Laten wij dus vooral niet wachten tot wij eerst heilig en perfect zijn! In het tabernakel, in de aanbidding, in de communie kijkt Jezus naar ons en wij naar hem. Zijn blik is vol licht dat doordringt in ons bewustzijn, in ons diepste wezen. Zo kunnen wij onszelf leren kennen en een héél klein beetje hem begrijpen. En dan zullen wij naar het gebed gaan verlangen.
Beste broeders en zusters, dit is de echte genezing die Jezus aan ieder van ons aanbiedt. Het kost niets, u hebt er geen ziektekostenverzekering voor nodig. Echte wonderen gebeuren wanneer wij ons geliefd voelen. En deze wonderen kunnen aan ieder van ons overkomen. Wij hoeven ons alleen maar aan hem toe te vertrouwen. Amen
