Tevredenheid is een groot goed

24-09-2023

Gods droom voor de mensheid

De overweging van diaken Pierpaolo Flesia van zondag 24 september. Een ieder wordt hetzelfde beloond voor zijn werken in de wijngaard. Degenen die de hele dag gewerkt hebben als ook degenen die slechts een uurtje gewerkt hebben. Zij ontvangen even veel loon. Dat voelt niet zo eerlijk. Maar misschien is het wel rechtvaardiger dan we denken. Niet in mensen ogen. Maar op Gods manier.

Leest u onderstaande preek van diaken Pierpaolo maar eens terug. Het doet een luikje open over Gods droom voor de mensheid.

Het scenario dat in het evangelie wordt beschreven, heb ik vaak gezien in Afrika: 's morgens vroeg zitten veel mensen langs de velden, met de hakschoffel als enige bezit aan hun zijde, wachtend op de een of andere landeigenaar die hen oproept om te werken.

Maar als je aan het eind van de ochtend langs de weg loopt, staan er geen werknemers te wachten. Want iedereen weet dat de baas 's ochtends de mensen aanneemt die hij die dag nodig heeft.

Het is daarom duidelijk dat Jezus een bijzondere situatie voorstelt: dat de meester van de wijngaard die in het evangelie wordt beschreven, een heel speciale persoon is.

Hij heeft er belang bij om zoveel mogelijk mensen op zijn velden te laten werken en iedereen te geven wat hij nodig heeft.

Het is een logica die elk bedrijf in de wereld buiten spel zou zetten. De manier van denken van de meester van de wijngaard, maakt degenen die vroeg begonnen zijn met werken, boos: de eersten verwachten meer loon te ontvangen. Ook al weten ze heel goed dat ze krijgen wat is afgesproken.

Laten we proberen onze verbeelding te gebruiken: hoe zou deze gelijkenis de volgende dag verder kunnen gaan?

Laten we ons in een personage verplaatsen. Degene die gaat protesteren omdat hij hetzelfde loon krijgt als de laatsten.

Laten we ons voorstellen dat hij denkt: morgen kom ik hier in de late namiddag, de meester haalt me op, ik werk een uurtje of wat en dan krijg ik toch een volle salaris.

Stel dat de eigenaar van de wijngaard opnieuw de laatsten als eersten roept, maar aan hem minder geeft dan aan de anderen, overeenkomstig het weinige werk dat hij heeft verricht. Stelt u eens zijn woede voor als hij de meester om uitleg vraagt. Als we de logica en de woorden van Jezus volgen, zou hij kunnen zeggen: "Vriend, ik doe je geen onrecht aan. Je hebt niet begrepen dat mijn winst niet zakelijk is. Ik zoek mensen die vreugdevol in mijn wijngaard willen werken. De enige manier waarop ik je vandaag kan helpen is om je te betalen naar wat er in je hart is”.

Of, opnieuw met verbeelding, het zou mooi zijn als de gelijkenis zo verder ging: alle arbeiders, zelfs die van het eerste uur, die de les begrijpen, worden net zo goed als hun meester.

Op de tweede, derde, vierde werkdag haasten ze zich allemaal om zo vroeg mogelijk aan het werk te gaan, in de zekerheid dat er aan het eind van de dag voor ieder geen gebrek aan geld zal zijn om van te leven, en tegelijkertijd tevreden en helemaal niet eerzuchtig om meer te verdienen dan de anderen.

Een droom? Ja, Gods droom voor de mensheid.

De meester, God, neemt niets weg van de eersten, hij voegt toe aan de laatsten. Hij trekt niets af, maar geeft. Hij is niet onrechtvaardig, maar gul. En hij brengt een nieuw licht binnen onze commerciële manier om het leven op te vatten.

Boven de markteconomie plaatst God de economie van de schenking. Menselijke rechtvaardigheid is om ieder het zijne te geven, Gods rechtvaardigheid is om ieder het beste te geven. God is geen ondernemer, geen boekhouder van verdiensten, hij is de Gever, hij is niet goed in het tellen van successen of fouten.

Heb je spijt dat ik goed ben, vraagt de meester van de wijngaard? Nee, Heer, ik vind het helemaal niet erg, want ik ben de laatste arbeider, want ik weet dat U zult uitgaan om mij weer te zoeken, tot het laatste moment. Amen