Erkentelijk en dankbaar zijn

04-05-2024

Dodenherdenking in de Sint-Petrusbasiliek op zaterdag 4 mei 2024

Op zaterdag 4 mei 2024 was in de Sint-Petrusbasiliek van Boxtel de jaarlijkse Dodenherdenking. Het was een waardige en ingetogen bijeenkomst. Velen hadden de weg naar het Godshuis gevonden en waren stil: luisterden en stonden op die wijze stil bij de gevallenen van de Tweede erelsoorlog an andere oorlogen.
In dit viering sprak pastoor Geertjan van Rossem de onderstaande tekst uit:

Lieve mensen, beste aanwezigen. Deze avond heeft terecht een vaste plaats in het jaarprogramma van ons land. Het is één van die zeldzame momenten dat wij als Nederlands volk samenkomen en stilstaan bij onze geschiedenis, bij ons verleden, ons heden en onze toekomst. Wij kunnen gelukkig in ons land samenleven in een hoge mate van vrede, vrijheid en welvaart. En dat dat niet zomaar vanzelfsprekend is, daarvoor hoeven we maar naar vele andere landen op deze wereld te kijken, die te maken hebben met geweld en oorlog, met onderdrukking en inbreuk op allerlei vrijheden, met armoede, ziekte en tekort. Ook in ons eigen land voelen we soms dat bepaalde spanningen zijn toegenomen. Dat onze vrede, vrijheid en welvaart niet vanzelfsprekend zijn, daarvoor kunnen we ook kijken naar ons eigen verleden en denken we vanavond bijzonder aan de jaren van de bezetting van 1940 tot ’45. Er zijn toen veel slachtoffers gevallen en er werd een hoge prijs betaald door velen, om voor ons de weg naar vrede, vrijheid en welvaart te banen. We spreken daarom vanavond onze erkentelijkheid en dankbaarheid uit, voor al diegenen die tijdens de 2e Wereldoorlog helaas het leven lieten en we gedenken tegelijk ook de vele anderen die in de jaren daarna de dood vonden in hun dienst aan de vrede, de gerechtigheid en het welzijn van de mensheid.

Wanneer we dan zo het verleden gedenken, willen we daar inspiratie en motivatie uit putten om ook zelf in het heden en naar de toekomst toe al datgene te doen wat in ons vermogen ligt om de vrede, de vrijheid en het algemene welzijn in ons land en onze wereld te bevorderen. In onze huidige wereld met haar geopolitieke spanningen en conflicten lijkt dat nog weer meer nodig dan lange tijd het geval is geweest. We denken daarbij bijvoorbeeld aan Oekraïne en Rusland, aan Israël en Gaza en aan vele andere plaatsen van onveiligheid en verdrukking. We zien dan op al die plaatsen een tendens om de eigen weerbaarheid te vergroten door verdere militaire bewapening. Dat is begrijpelijk en tot op zekere hoogte helaas onvermijdelijk. Maar het kan ook gevaarlijk worden en leiden tot verdere escalatie, wanneer er niet tegelijkertijd evenzeer, ja, nog méér wordt ingezet op vreedzame dialoog, onderhandeling en gesprek over een lange termijn perspectief van algemeen welzijn voor alle betrokkenen, ja, voor alle wereldburgers.

Het gaat er immers om dat er niet alleen voor ons, maar ook voor de nieuwe generaties, onze kinderen en kleinkinderen, een leefbare en mooie wereld zal blijven, waar het fijn, boeiend, gezond en goed is om te leven en samen te leven. We bidden en hopen daarom op een geest van wijsheid en inzicht, van eerlijkheid en rechtvaardigheid, van respect en integriteit, van sterkte en moed, van welwillendheid en verzoening, van gematigdheid en evenwichtigheid voor onze regeringsleiders, dichtbij en veraf, ja, voor ons allen. Over twee weken is het Pinksteren. Dan vieren we de uitstorting van die goede Geest van wijsheid, liefde, vrede en sterkte over alle mensen van goede wil. Dat die goede Geest ons allen mag inspireren en richting geven, wereldwijd, dat zal onder meer mijn wens, mijn gedachte, mijn hoop en mijn gebed zijn, vanavond, tijdens de twee minuten stilte.

Ja, lieve mensen, zo zal ieder vanavond zijn gedachten en gevoelens de vrije loop kunnen geven. Voor sommigen gaan die gedachten dan vooral naar overledenen uit het verleden; anderen laten hun gedachten gaan naar levenden uit het heden, die zich wellicht in noodsituaties bevinden en weer anderen laten hun gedachten naar de toekomst gaan, in de hoop dat het goed mag blijven, ja, dat het wereldwijd beter mag worden. Sommigen verbinden al die gedachten ook met hun Schepper in een gebed, anderen hebben dat niet of minder, maar voelen zich wel verbonden met de mensheid en de kosmos.

Hoe dan ook, moge ons nationale herdenken vanavond en morgen, in alle diversiteit en verscheidenheid, ons ook sterken in een gemeenschappelijke inzet voor vrede, vrijheid, gerechtigheid en welzijn voor allen.