nieuws
Vrede zij met u....
28-04-2019
'Wees niet langer ongelovig maar gelovig'
In deze dagen van april is de lente steeds meer doorgebroken. De wat donkere, kille dagen van de afgelopen maanden hebben steeds meer plaatsgemaakt voor de meer lichte en zonnige dagen van de lente. (Hoewel het dit weekend wat minder is). De wereld om ons heen ziet er dan een stuk vriendelijker uit. Iets soortgelijks gebeurde ook met de eerste leerlingen van Jezus. Na de ter dood veroordeling van Jezus en zijn kruisiging hadden ze zich in hun verblijfplaats verschanst. Hun deuren waren gesloten, uit vrees voor de bevolking van Jeruzalem en de Romeinen. Ze waren bang dat ook zij zouden worden opgepakt en ter dood gebracht. Het waren donkere en sombere dagen voor Jezus’ leerlingen. Het was herfst en winter in hun hart.
En dan opeens, niet gehinderd door de gesloten deuren, verschijnt de verrezen Christus in hun midden. Zijn licht begint over hen te schijnen, zijn ogen kijken hen vol liefde aan en hun harten worden verwarmd. Bovendien spreekt Hij hen tweemaal bemoedigend toe: “Vrede zij u!” Jezus uit geen veroordelende woorden, ook al hadden ze die eigenlijk wel verdiend, want ze hadden Hem in de steek gelaten en verloochend. De wonden van zijn kruisiging zijn nog te zien in zijn handen en zijn zijde. Maar er straalt licht doorheen. Jezus heeft het duister van zonde en dood overwonnen. Er is daarom bij Hem vergeving en de apostelen krijgen van Hem de opdracht om die vergeving ook weer door te geven: “Wier zonden gij vergeeft, hun zijn ze vergeven”. Zo voelen ze zich door zijn barmhartige liefde verwarmd en vernieuwd. De lente begint in hun hart door te breken. Er begint een nieuwe wind te waaien, een zachte bries. Jezus blaast over hen en zegt: “Ontvang de levensadem van God, de heilige Geest”.
Deze ontmoeting met de verrezen Christus moet een onvergetelijke ervaring zijn geweest voor zijn leerlingen. En toch zou er ook voor hen al snel een moment komen, dat die verschijningen zouden ophouden. Op de 40ste dag, de donderdag van Hemelvaart, stijgt Jezus definitief ten hemel op en laat Hij zich niet meer aan de mensen zien, tenzij bij hoge uitzondering. Vanaf dat moment zijn Jezus’ leerlingen voortaan aangewezen op het geloof. Ze leven verder in een wereld, waar Jezus niet direct meer te zien is. Toch blijft de verrezen Christus onder ons werkzaam en aanwezig en kunnen we met Hem in contact blijven, door zijn Geest, die we ontvangen door het geloof. Zoals Jezus zegt tot Thomas: “Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben”.
En degenen die Hem niet gezien hebben, dat zijn vooral wij, de gelovigen die leven in de tijd na Christus. We hebben Jezus niet meegemaakt tijdens zijn aardse optreden in Galilea en Jeruzalem. We hebben Hem niet gezien, nadat Hij uit de doden was opgestaan. Wij gaan af op de woorden van de eerste getuigen. Waarom? Omdat er allerlei goede redenen zijn, die de geloofwaardigheid van hun getuigenis ondersteunen. Allereerst was er het Grote Verhaal van Gods plan met de mensen, zoals dat in de Bijbel al honderden jaren tevoren was opgeschreven, over Gods project om het kwaad en de dood in de wereld ten goede te keren, door degene die Hij zou zenden, de Messias uit het volk Israël. Die belofte ging in Jezus’optreden en bijzonder in zijn verrijzenis uit de dood in vervulling. Jezus’ eerste leerlingen waren er getuige van geweest en ze waren bereid om hun leven te geven voor dat getuigenis.
Maar nog belangrijker, zo zegt de evangelist Johannes op het einde van zijn evangelie, is misschien wel dat alle gelovigen van alle tijden zelf in hun eigen hart en leven geïnspireerd worden door die verrezen Christus en nieuw leven ontvangen in zijn Naam. Al eeuwenlang mogen honderden miljoenen gelovigen zelf ervaren dat Jezus een levende is, die hen weldoet en dichter bij God brengt, die hen nieuwe inspiratie en kracht geeft, nieuwe liefde en verbondenheid in hun midden. We hoorden daarover in de 1e lezing: “De menigte die het geloof had aangenomen, was één van hart en één van ziel en ze hielpen elkaar met hun gaven en hun bezittingen. En rijke genade ruste op hen allen”. Ja, die éénvoudige timmerman, Jezus uit Nazareth, die bij zijn sterven nog maar een handjevol leerlingen had, die ging opeens, toen Hij uit de dood was opgestaan, honderdduizenden, miljoenen, ja zelfs miljarden mensen bij elkaar brengen in één grote familie, zijn wereldwijde kerkgemeenschap, uit alle lagen van de bevolking, van alle rassen en talen, van alle leeftijden en geslachten, van alle plaatsen en tijden. En ondanks die totale diversiteit van cultuur en achtergrond is men in Jezus’ Kerkgemeenschap toch heel innig met elkaar verbonden in dezelfde geloofsbelijdenis. Allen belijden namelijk dat Jezus, de Levende is, Gods mensgeworden Zoon, de Heer die met ons in contact blijft en die ons nieuw en eeuwig leven geeft. Die wereldwijde, eeuwenoude Kerkgemeenschap van miljarden gelovigen is daardoor ook zélf een indrukwekkend teken van de verrijzenis van Jezus Christus, van het nieuwe leven dat Hij brengt.
En zo zijn er dus allerlei tekens om ons heen, en in ons hart, die ons uitnodigen om te groeien in dit geloof. Maar het geloof is nooit vanzelfsprekend. Je kunt het ook weer kwijt raken. Zoals Jezus vandaag tegen Thomas zegt: “Wees niet langer ongelovig maar gelovig”. In de letterlijke tekst staat er eigenlijk: “Wordt niet ongelovig, maar gelovig”. Geloven is blijkbaar een voortdurend wordingsproces, dat twee kanten op gaan, namelijk méér geloven of minder geloven. Stilstaan in het geloof bestaat niet. Daarom zegt Jezus tegen Thomas: “Wórdt niet ongelovig”. Kennelijk was Thomas wel bezig om het geloof, dat Hij aanvankelijk in Jezus had, kwijt te raken, vanwege die verschrikkelijke kruisdood die Jezus had ondergaan. Thomas dacht: Dit komt nooit meer goed met Jezus en met zijn missie om het Rijk van God te brengen. Hij was bezig om ongelovig te wórden. En daarom zegt Jezus hem: “Wordt niet ongelovig, maar gelovig.” Zie mijn doorboorde handen, mijn wonden, zo zegt Jezus. Ik heb diepste duisternis van deze gebroken wereld doorstaan, en zie: Ik ben er niet in ten onder gegaan. De macht van Gods goedheid en levenskracht in Mij is sterker gebleken. Zie, hoe Ik voor altijd leef en hoe ik vanuit God werkzaam blijf op aarde, voor wie er in geloof voor openstaat.
Want daar komt het voor ons allen op aan: of wij er in geloof voor openstaan en er ook wat tijd en energie in investeren. Want als je alleen maar met de stroom van onze geseculariseerde cultuur meegaat, dan ga je ook zelf steeds meer haar mentaliteit overnemen en wordt je beetje bij beetje een agnostisch iemand, die eigenlijk niet meer echt gelooft. Het geloof van je kinderjaren verdampt dan. Wil je daarentegen de overwinnende levenskracht en liefde van de verrezen Christus meer beleven, en wil je groeien in je verbondenheid met God en met Gods mensenkinderen, dan zul je daar zelf ook ruimte voor moeten maken in je leven, want onze omringende cultuur reikt ons dat steeds minder aan en leidt ons er juist steeds meer vanaf.
Zo zullen we dus, ook als gelovigen samen, plaatsen van geloof moeten creëren, waar de verrezen Christus de gelegenheid krijgt om in ons midden werkzaam te zijn, en zo via ons de wereld om ons heen te inspireren en ten goede te leiden. De verrezen Heer zelf staat klaar om dat te doen, via zijn woord en sacramenten, en door de bezieling van zijn Geest. Laten we Hem daartoe de kans geven.
Ongelovige Thomas...
