Een sfeervolle herdenking

03-11-2019

Allerzielenviering in Liempde: een indrukwekkende bijeenkomst

Gisteren vierden we Allerzielen in onze kerk van Liempde. Vieren is misschien een vreemd woord, we denken dan aan feest en zo voelden de aanwezigen het niet. Immers bijna iedere aanwezige heeft een partner, vader, moeder, broer, zus, kind, vriend of vriendin verloren. Niet iets om te vieren. Het was meer een gedenkdag tijdens welke de bezoekers terug dachten aan het leven van hen die ontvallen zijn en die ze elke dag opnieuw missen.

In Liempde herdenken we elk jaar in de kerk, maar we zien deze traditie in heel Nederland. De behoefte om dit met elkaar te doen leeft. Samen delen dat je verdriet en gemis voelt. En daarom waren we ook in de kerk weer bijeen.

In deze herdenkingsbijeenkomst werden in het bijzonder de volgende overledenen herdacht:

Sjef van de Laar | Annie van Diessen–Kapteijns | Cor van Dijk | Jos van Esch |

Toon van Acht | Thieu van Gansewinkel | Frans van Beers |

Tonnie van Boxtel-van den Boom | Martha van Laarhoven-Ketelaars |

Sjaan van Dooremalen-Schelle | Annie de Laat-van Vught | Else Kohschulte |

Maria Pineda Navarro | Janske van Eck-Verhoeven | Bert Habraken |

Mies Spierings | Antoinetta van Riel-van den Berk |

Toon Swanenberg | Wim Hurks | Frank Knoops

● Overweging tijdens de dienst

‘Toen ik nog een meisje was van een jaar of 6 ging ik met mijn ouders op Allerzielen naar het kerkhof. Mijn opa en oma van vaders zijde lagen daar begraven. Oma was jong gestorven in het kraambed en opa was gestorven net voordat ik geboren werd. Maar voor mijn gevoel als 6-jarig meisje waren opa en oma al wel honderd jaar dood. Ik kon me er niets bij voorstellen. Ik had geen besef dat mijn vader daar nog verdriet en gemis bij voelde, immers zijn vader was toen nog geen 7 jaar dood.

Nu ik ouder ben en net als u allen hier in de kerk al wat meer heb meegemaakt, weet ik wat overlijdens voor een impact hebben op je leven. Je verliest iemand heel definitief en hoe langer het geleden is hoe definitiever het wordt. Het eerste jaar dat iemand overlijdt is er nog volop aandacht, familie en vrienden denken nog aan de verjaardag, begrijpen dat je met kerst en vakanties het gemis voelt. De eerste sterfdag staan nog vele stil bij hetgeen jij mist. Maar na een jaar wordt deze aandacht minder. Maar voor jou wordt het gemis niet minder, het niet meer kunnen lachen samen, even bellen of appen met elkaar. Dat karweitje samen onderhanden pakken en afsluiten met een drankje. Alles wat je met je dierbare beleefde is weg. En daar stopt het ook.

Er komen geen nieuwe herinneringen bij. Jou leven is wel verder gegaan en je hebt het ook weer opgepakt. Sommige mensen kunnen het snel oppakken maar anderen hebben daar meer tijd voor nodig. Om je heen gebeurt van alles. Misschien bouw je nieuwe contacten op die jou dierbare nooit gekend hebben. Of wordt er een kleinkind geboren want de cirkel van het leven gaat door. Dan voel je dat jouw dierbare voor je kleinkind slechts een foto is. Het is moeilijk om herinneringen met die mensen te delen en je voelt ook aan dat dit niet gaat lukken. En je neemt dat hen ook niet kwalijk zo is het leven.

Soms wordt er weleens gesproken over een periode van rouw en verwerken. Maar wat is dat eigenlijk. Rouw gaat nooit over. Jaren tellen niet soms voel je de aanwezigheid van de overledene. Een muziekstuk, een mooie bloem, of een gebeurtenis kunnen je ineens verdrietig maken om hetgeen wat jij mist. Maar soms neem ik de tijd en ga ik foto’s bekijken en zie ik alle mooie herinneringen voorbij komen. Herinneringen die ik als een kostbaar geschenk meedraag ik mijn hart. Natuurlijk verlang ik terug naar die tijd. Maar ondanks het grote gemis ben ik blij en dankbaar voor alles wat wij samen gehad hebben.

Ik hoop en wens dat u, alle mooie en fijne momenten aan u dierbare voor altijd kunt blijven koesteren. '

Na afloop werd het kerkhof bezocht om daar te gedenken en de kaars te plaatsen. Voor een sfeervolle verlichting op het kerkhof was het weer te slecht... Daarna werd en koffie gedronken in Hét Groethuis. Een kort dankwoord ging naar de plaatselijke uitvaartondernemers voor ondersteuning in deze dienst. De kaarsen, kaartjes en kerkhofverlichting (helaas niet door kunnen gaan) werd aangeboden door Willemijn Bakx van Bakx uitvaartzorg. De koffie met iets lekkers door Carla Saris, uitvaartbegeleiding. De dank ging ook uit naar pater de Visser, het Sint-Janskoor, de acolieten en koster.

Voor iedere herdachte overledenen een eigen kaarsje