Eenheid in verscheidenheid

Klik hieronder op een kerkdorp

A | A | A

nieuws

Niet van brood alleen

08-08-2021

"Wie in Mij gelooft zal nooit meer honger en dorst krijgen"

Vorige week hoorden we de Blijde Boodschap van Jezus die zegt: "Brood uit de hemel geef Ik u te eten. Want dit Brood uit de hemel geeft leven aan de wereld." En natuurlijk zeiden de mensen tot Jezus: "Heer, geef ons altijd dat Brood. Geef ons toch een gemakkelijk leven, vrijheid, niet zoveel coronaregels, geen ziekte en pijn, maar de mogelijkheid meer te kunnen consumeren...." De wens is helder: "Geef ons toch een makkelijk leven. En als het enigszins kan wilt Gij ons bevestigen en zeggen, dat wij het goed doen." 
Maar Jezus sprak tot hen en ook nu tot ons vandaag: "Ik zelf ben het Brood des Levens: alleen wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben. Wie in Mij gelooft zal nooit meer honger en dorst krijgen." 

De omstanders van Jezus begrepen deze woorden niet. Velen zullen zich ook in onze tijd afvragen: "Wat heb ik nu aan deze woorden van Jezus?" En misschien nog zeggen: "Geef mij maar gewoon brood." Maar is dat genoeg…? 
Terugdenkend in deze Corona crisis moest ik denken aan die oude bejaarde vrouw die een jaar geleden in hongerstaking ging in haar zorgcentrum. "Ik kan er niet meer tegen. Ik zit hier op mijn kamer. Ik krijg mijn brood, mijn eten, maar bezoek is er niet meer. Ik ga in hongerstaking. Zo is geen leven meer.
Een mens leeft dus van meer dan brood alleen. Geloven in elkaar. Vertrouwen in het leven. In de ontmoeting met elkaar. Daar worden we pas echt blij van.
Wellicht bent u als sportliefhebber ook blij geworden van het bericht gisteren in de krant dat Nederland na veertien dagen al 33 medailles heeft binnengehaald op de Olympische Spelen in Tokio. Maar vooral ook dat Sifan Hassan, een voormalige Ethiopische vluchtelinge, voor Nederland enorm goed presteerde. 
Zij won na goud (5000 meter) en brons (1500 meter) weer goud op de 10 kilometer na een slopende race. Daar worden we zeker blij van!
Maar in de krant las ik deze week ook een bericht waar we met z’n allen niet zo blij van worden. Deze besmettelijke aandoening heet "klimaatangst". Misschien hebt u het zelf ook al eens ervaren. Dat je de verschroeiende bosbranden in Siberië, Albanië, Griekeland en Turkije ziet en je bezorgd wordt. Geen wonder dat steeds meer mensen psychische problemen krijgen en velen gebukt gaan onder chronische klimaatstress bovenop de Corona stress. En onze hulpverleners zeggen dan maar: "Geef niet op als het even tegen zit. Want ook bijzondere mensen, krijgen allemaal wat." 

In de eerste lezing zien we Elia, de profeet, die in een depressie is beland. Ook in zijn tijd leek de wereld te vergaan. Niet door een klimaatcrisis maar door een geestelijke crisis. De mensen in Israël hadden zich 9 eeuwen voor Christus van ene God afgewend. Elia zag dat de meerderheid veel eigen goden achterna ging, de afgoden van Baäl. Ze verloren zichzelf in het brood dat de goden hen zouden moeten geven, elke god zijn eigen magie. En op deze manier kwamen hun eigen behoeften en sores teveel centraal te staan. Ze leefden niet meer uit dankbaarheid aan God die vertrouwen vraagt. 
In de diepste depressie blijft Elia bidden niet tot de afgoden, maar hij vertrouwt zijn leven toe aan die Ene God. Hij legt zijn leven in Gods hand. Hij is Gods dienaar, hij laat het in de crisis ondanks alles, toch aan God over. En naast die overgave, zien we bij hem dat hij echt vakantie neemt, hij kan uitrusten. Dat is wat hij nodig had. Want hij heeft in zijn eentje de strijd aan moeten binden tegen de koning die het verkeerde voorbeeld gaf en achter de Baäl-profeten aanging. En hij moest vluchten, niet alleen lichamelijk uitgeput, maar ook geestelijk. Hij mag zo nu en dan rusten. Want God laat Elia in zijn crisis niet aan zijn lot over. 
Een engel stoot hem aan: “Sta op en eet”. Maar Elia heeft er geen zin meer in, hij staat nog niet op. Hij eet en drinkt wel even maar gaat gauw weer rusten. Pas als de engel hem nog een keer brood en water geeft en nogmaals zegt: “Sta op en eet”, staat hij pas echt op. Dan eet en drinkt hij opnieuw. Dan hervindt hij zijn geestkracht. 

Elia leert ons vandaag niet op te geven, te erkennen dat we elkaar mogen aanstoten, bemoedigen. Sta op. Kop op. Het komt goed!
Want kijken we nog eens goed wat Elia doet. En waar haalde hij zijn kracht vandaan? Neen, het was niet uit zichzelf, niet uit zijn karakter of zijn temperament, niet uit zijn scherpzinnigheid of inzicht. Neen, we leren van Elia dat onze kracht, als het even tegen zit, van God komt. Als de engel hem tweemaal aanstoot, en tweemaal God zorgt dat hij te eten en te drinken krijgt, dan weet hij zich opnieuw bevestigd in zijn zending.

Jezus is met zijn omstanders in gesprek over Zijn zending als Hij zegt: “Ik ben het Brood dat uit de hemel is neergedaald." Het duurt lang voordat de omstanders van Jezus begrijpen wat Jezus bedoelt met het Brood dat Hij is. Maar wij weten meer dan deze omstanders van Jezus toen. Wij geloven dat als je tot Hem komt rust in je leven zult ervaren. Een vakantiegevoel maakt mogelijk dat een burn-out voorkomen wordt. Maar meer nog dat onze toekomst verzekerd is als we Christus blijven zoeken.

Denkend aan die oude bejaarde vrouw die in hongerstaking was en liet merken dat een mens niet leeft van brood alleen mogen we samen zeker vaststellen: Dat wij vandaag in deze kerk het Olympisch goud krijgen aangereikt. De eerste prijs dus, omdat wij de wedstrijd van ons leven kunnen voltooien. Doordat wij Zijn Voedsel mogen ontvangen als wij straks ter Communie gaan.

Diaken Pieter Schevers